Laatste dagen

Een dag rust met intensief bezoek aan het zwembad kon geen kwaad..... De dag erna namen we de bus naar Cu Chi waar een aantal gereconstrueerde delen van het tunnelstelsel van de Vietcong te bezichtigen is. De bus werd net aan gehaald. Anneke werd gelukkig de half rijdende bus nog ingetrokken en daar reden we voor 30 eurocent per persoon de 70 kilometer. Dat compenseerde aardig de kosten die we met de taxi maakten voor het laatste stuk; de chauffeur tilde ons flink. De nauwe tunnels en de gruwelijke bamboevallen maakten indruk. En dat gold ook voor de immense hitte in het bosachtig gebied.

De dag erna voeren we met de draagvleugelboot naar Vingtau aan de Zuid-Chinese zee. En opnieuw per motor over het schiereiland heen! We verslikten ons door een beeld te gaan bezichtigen waarvoor we 811 treden in de zinderende hitte moesten beklimmen. Het kostte na afloop een uur met veel drinken en daarin de oplossing van de inhoud van natriumzoutzakjes om weer enigszins mens te worden. Daarna was het heerlijk toeven aan het strand. Zeebaars is daar overigens meer dan goed te eten. Na het eten in Saigon nog even een duik in het verlichte zwembad genomen.

De laatste dag was inpakken, nog even naar de stad voor souvenirs, veel zwemmen en – zoals gebruikelijk – uit eten. Nha Hang Ngon met de bijzondere ambiance en prima Vietnamees eten was deze vakantie favoriet.

We concludeerden na afloop van deze vakantie het volgende:
- Vietnam is een veilig land met vriendelijke mensen. Vergeleken met ons bezoek aan Colombia waar we telkens op onze hoede waren, was dat wel een groot verschil.
- En als we de vergelijking nog eens trekken: het is in Vietnam viezer, zonder mondkapjes – ook in andere plaatsen – is het als je er woont ongezond. In no time waren de bruine zolen van onze schoenen zwart van het vuil. Marc zal blij zijn: pa trok nu zijn schoenen in huis altijd uit.....
- Er waren megaveel jongeren die we zagen. De bevolking van ruim 90 miljoen mensen bestaat ook uit heel veel jongeren. Zij zien er evenzo westers uit als in Europa en velen trekken naar Ho Chi Minh City voor hun toekomst. De stad met ca. 8 miljoen inwoners groeit dus enorm. Buiten de stad werden we nogal eens bekeken als bewoners van een andere planeet...
- Tegen de jaren 90 is de open markt economie gaan werken en het toerisme is langzaam van de grond gekomen sinds begin van deze eeuw. We hebben de indruk dat de jonge generatie als het over cultuuruitingen gaat vooral kopieergedrag vertoont. Muziek die het net niet of helemaal niet is, wat je in de films ziet, doe je na, etc. We misten soms de vrolijke, altijd uit huizen schallende Vallenato van Colombia....
- De Partij van de Dieren maakt hier geen schijn van kans. Dieren zijn er om op te eten en gevoelens voor dieren hebben we niet gezien.
- De Aziatische keuken was perfect. Alleen Kantonnees is niet gedaan, want daar bedankte pa voor. En de prijzen blijven altijd interessant: van 5 tot 12 euro per persoon....
- Altijd mooi weer en veel hitte (elke dag 36-38 graden) hoeft voor Remco en Yuli niet zo. Wij genoten er deze weken van, mits er maar regelmatig de airco is.
- We bestreken in onze tochten de meest zuidelijke omgeving van Vietnam, onder Saigon in alle windrichtingen (behalve dus de noordkant). Voor een volgende keer liggen de plannen voor die noordelijker omgeving klaar. ´En blijf dan alsjeblieft een maand´, zei Yuli. Tja.....