Phu Quoc en de Mekong Delta

Om 8 uur ´s morgens (dinsdag 26 april) stonden we op het vliegveld van Phu Quoc en een half uur later waren we ingecheckt voor het hotel. Prima airco in de huisjes, prachtige locatie, vlakbij Duong Dong. Het tropische strandparadijs op 2 minuten lopen. Eerst even bijkomen en daarna op de motor het noorden van het eiland ontdekken. Of het nu een veredelde bromfiets of motor was, weten we niet, maar het toonde als motor en er zat geen snelheidsbegrenzer op en bij het opendraaien van de gashendel kwam er een vervaarlijk motorachtig gebrul uit. Nadat pa Kees de machine enigszins in bedwang had gekregen (hij reed bij het starten een container omver en nog een paar keer was het op het randje) namen we de wegen die je geen wegen kan noemen. Uiteindelijk kwamen we o.a. terecht bij de stranden van Cua Can en Bai Vung Bau. Heerlijk zwemmen in de Golf van Thailand in water dat aanvoelde als het hete waterbad in een subtropisch zwembad, totdat Anneke door een kwal werd beproefd. Vervolgens de kleine 50 km terug. De motoren waren gewend en het was full gas geven. Onverantwoord volgens de dames, want we vlogen iedereen voorbij, in 1 keer naar het resort. Voor de thuiskomst begaf 1 van de motoren het en de ander stond zonder benzine. Met wat improviseren, kwamen we om 19.00 uur weer ´thuis´. Na achten flink ´bijgetankt´ bij de Vietnamees en om 11.00 uur stortten we in slaap na een inspannende dag.
De volgende dag de grote boottocht naar de zuidelijke eilanden. Tussendoor vissen met een lijntje op een rol en de vangst was een zeevis door Anneke. En verder twee keer een stop bij de koraalriffen. Het snorkelen was super en een sensatie om voor het eerst mee te maken. De tocht werd besloten met een bezoek aan het strand van Bai Sao, helemaal onderin het eiland. Verreweg het mooiste strand: helderwit fijn zand en turquoise water. ´s Avonds weer naar de Vietnamees dichtbij het resort. Daar was een paar uur happy hour: biersoorten en cocktails zoals Mojito en Black Russian bij de maaltijd inbegrepen.... De dag daarna uitchecken en de rest van de dag vooral veel liggen op de ligstoelen bij het resort. Tegen middernacht weer in Ho.

Opmerkelijk was voor ons het snelle tempo dat dit ´bounty eiland´ wordt klaargestoomd voor het massatoerisme. Nu nog rustig, maar de resorts schieten uit de grond, infrastructuur wordt bijgewerkt en over 10 jaar zal het eiland minder herkenbaar zijn. In elk geval zal de natuur langs de kustlijn gaan wijken voor de hotels. De visserhaven bij Duong Dong is een bezienswaardigheid en de wijze waarop de mensen aan de oever wonen, tart elke beschrijving. Armoede, stank, herrie, triest om zo te moeten ´wonen´. Het voelde niet goed.

De dag daarna op tijd uit bed voor de Mekong Delta. Die dag veel uren in bussen doorgebracht. De natuur kwam weelderig op ons over. Veel palm- en bananenbomen, rijstvelden e.d. Ben Tre leek ons een aardige stek om de rivier op te gaan. Helaas, camera weg met de honderden foto´s. Opnieuw de taxi naar het busstation om te zien of de camera daar lag. Bus was weg, alles gealarmeerd, tijd bezig geweest, verkoper van een reis over de Mekong met enige moeite van ons afgeschud en vervolgens was het al weer 15.00 uur. Gauw zorgen dat we de bus naar Can Tho nog konden halen. Bus was volgeboekt, dus dan via Vingh Long en daar maar zien of we Can Tho in de zuidelijke Mekong nog konden halen. Om 19.00 uur ging vóór Vingh Long iedereen uit de bus en daar stonden we in het aardedonker. Tot onze stomme verbazing kwam er na een kwartier lopen een veerpont over de Mekong. Geen bus reed meer en uiteindelijk vervoerde een taxi ons de laatste 45 kilometer. We overnachtten in het chique West Hotel, op naar de avondmarkt in het welvarende Can Tho, een hap eten en vooral de vochthuishouding weer op peil zien te krijgen. Laat in bed en de volgende dag om 5.00 uur uit bed voor een tocht over de Mekong. Dat werd wel duidelijk voor ons: in Can Tho is de beste mogelijkheid voor zo´n tocht. Zorg op tijd bij de rivier te zijn en maak een keuze uit de aanbieders. We gingen via een local; klein bootje voor 4 – 6 personen, zodat je ook door de ´canals´ kan varen. We bezochten ook de drijvende markten van Cai Rang en Phonh Dien. Prachtige, indrukwekkende tocht en onderweg veel te zien. Om tegen 12.00 uur waren we terug en omstreeks 13.00 uur stonden we op het busstation voor kaartjes rechtstreeks naar Saigon. We hadden echter niet gerekend met 30 april, Independent Day en de Vietnamese mentaliteit. Het kwam goed: om kwart over twee arriveerde de bus uit Ho Chi Minh City. Wel met enige vertraging, want het was de bus die om 11.02 uur werd verwacht..... In Ho Chi Minh direct door naar het India´s restaurant (zelden zo heet, maar wel lekker gegeten; inmiddels is heel wat Aziatisch eten uitgeprobeerd). En daarna met de Vietnamezen feestvieren! Dat viel tegen.... Ongekend druk op de onafhankelijkheidsdag, bomvol met motor- en scooterrijders, maar niets georganiseerd. Dan maar op tijd naar bed. Dat kon geen kwaad na intensieve dagen en korte nachten.....