Weekend

Muy buenas noches!

� In Riviera (veel namen zijn Zuideuropees) geweekt in hete baden.
� Remco kwam om 9 uur ‘ s avonds met het heldere idee om de nachtbus naar San Agustin te nemen. Prachtig bergdorp, schitterende flora (bamboo-/koffievelden e.d.), beelden die ons niet zoveel zeggen, veel vervoer per paard en wagen, veel bewoners van Indiaanse afkomst die ons merkwaardig aankeken en een paar backpackers uit Nederland.
� De omgeving verkend per paard. Anneke en Remco vonden dat erg leuk……
� Koffie bij Y algo Más gedronken voor 22 eurocent…
� Om een uur of negen ‘s avonds weer thuis waar de tamalas op ons stonden te wachten: in bananenbladeren een mix van allerhande eten. Voorbereiding kost 3 uur en koken eveneens. Daarom is er veel van gemaakt en krijgen we het vandaag weer.
� Lang leve de muziek…….. Ze zijn er gek van: Salsa tropical en Vallenato schalt uit huizen en taxi’s.
� Het rijgedrag is zeer imponerend. We maken veel gebruik van de taxi. Als het een jeep is zitten we in de open bak achter de bestuurder. Uit San Agustin beloofde een chauffeur van een Kia met 9 personen dat hij 2 uur sneller zou zijn dan de bus. Ongelooflijk! Eerst inhalen en dan kijken (remmen kan immers altijd nog) leek de regel. Lak aan alle toegestane snelheden en als een auto voor hem reed met iemand van vergelijkbaar autogedrag werd het een wedstrijd inhalen. We zaten soms op puntje van de stoelen. Moet wel vroeger autocoureur zijn geweest. Hij was inderdaad een paar uur sneller dan de bus.
� We wisten in Nederland al dat je als voetganger in het verkeer op je hoede moet zijn. Doorgaans is er weinig belijning op de weg in de stad en als die er is kan je mooi precies op het midden rijden. Vier of 5 rijen naast elkaar gaat men staan, als het verkeerslicht op groen gaat (wacht geen 2 seconden, want dan toetert de menigte) is het vervolgens plankgas. Als de horde er dan aankomt is het inderdaad lastig oversteken. We zien wel dat er heel alert wordt gereden. De ogen zien alles. Veel gaten in de wegen die worden ontweken en vooral oppassen dat je een motorrijder die er bij bosjes zijn niet over het hoofd ziet.
� Leer Spaans als je meer dan eens naar dit soort landen gaat! Remco is goud met z’n vloeiende Spaans. Informeren naar tochten, busreizen, afdingen, etc.
� En nog een keer: het leven is hier heerlijk. Altijd warm (soms te warm, maar blijf uit de zon),prachtige natuur, luidruchtig/muziek door de openstaande ramen van de getraliede vensters, 1000 verschilllende vruchten en zelf gemaakte sappen, op tijd uit bed; op weg naar San Agustin bruiste het al om 6.30 uur, op een school waren tientallen aan het basketballen, hardlopen e.d.
� Vandaag fruitontbijt. Mamoncillos, zapote, naranja, uchuvas, maracuyá, mango, carambolo en mangostino zijn enkele van de 20 vruchten die we uitproberen.
� Opnieuw in Neiva geweest. Wat een herrie en een mensen. Volgens ons zijn van de 400.000 mensen aldaar wij de enige toeristen. Bedenk zelf maar hoe dat zal komen…. Hoeden tegen de zon gekocht. Voortdurend word je aangegaapt in je blauwe ogen. Tijdens het drinken van de excellente Juan Valdez koffie vroegen zelfs twee meiden of ze met ons op de foto mochten. Zo geschiedde het.
� ´s Avonds gegeten bij andere zus van Yuli die ons verraste met een vismaaltijd. De buurvrouw kwam ook nog even langs om die Hollanda te zien en nam haar aap mee.
� Volgende week hopen we per vliegtuig naar Cartagena te trekken om uiteindelijk een paar dagen te bivakkeren in de jungle. Barranquilla waar we een school zouden willen bezoeken blijft onzeker. De familie wijst erop dat daar geen zuchtje wind is en blijven zich afvragen of het verstandig is een sloppenwijk in te trekken. We zullen zien. Veiligheid staat voorop. Verder zijn we afhankelijk van internetpunten. Als het mogelijk is laten we nog van ons horen.

Adiós van Anneke en Kees